Veire los reportatges videò Fotòs de l'article Estampar l'article Acuelh Barratz aquela fenèstra Veire los reportatges videò Estampar l'article Acuelh

LA PARRÒQUIA SANT-MARTIN-SUS-VESÈRA ACULHÍS SON NOVÈL CURAT

Lo dimenge 24 de setembre a Albuga dins la glèisa Sant-Sulpici, una messa celebrèt al mesma moment lo despart dels Pairs Bernard Lambert e Julien Charrier e l’arribada de lor successor, l’abat Gérard Blanc. La parròquia de Sant-Martin-sus-Vesèra viviá aquí un moment d’una intensitat rara, en preséncia del vicari general Jean-Claude Célérier e nombrós òmes de glèisa dont lo Pair Clamant, se- mesme predecessor dels Pairs Bernard e Julien. La glèisa èra comola, tot a l’encòp d’anmas e d’emocions mescladas, associant la jòia d’aculhir un novèl curat e lo tristum de veire partir los dos qu’èran aquí avant, grandament presats pendent lors sièis annadas de lor caminament als costats dels vilatgés. Las claus de la glèisa son estadas simbolicament remesas al novèl abat per lo mèra d’Albuga, Gérard Fayolle, que li anoncièt coma present de benvenguda, « un don del cèl », la refeccion lèu de la tèulada de l’edifici. La gleisa èra en efect estada damatjada al moment de la chavana de julhet 2005 e se los veirals èran estat secorreguts tre l’autona passada, los trabalhs de cobertura son, els, programats per la fin de l’annada. Aquel passatge de relai entre prèstres fuguèt l’escasença de lor damandar de nos contar lors camins. Tots tres an testimonhat de la naissença de lor vocacion, de lor parcors de vita e de lor fe dins d’entrevistas esmoventas que poiretz aicí escotar.


LOS CAMINS DE VITA DE TRES PRÈSTRES


L’abat Gérard Blanc es prèstre del Diocèsi de Perigüers e Sarlat. Soata que l’apelan l’abat e non pas « mon pair » per çò que considèra aquela denominacion impròpra e potencialament generatriça d’embolh. « Degun apelarà qualqu’un Pair, nos ditz Jésus » rapèla. A d’un autre costat constatat l’estonament d’una dròlla que la mair l’aviá apelat « mon pair » e qu’aviá damandat « Mamà, aquò’s ton papà ? ». Laidonc preferís lo mot abat.
Per çò qu’es de son parcors, es nascut en 1940 a Villamblard en Perigòrd e a totjorn viscut son engatjament en Dordonha. Fuguèt vicari a Brajairac en 1966, puèi curat de Mont Caret, de La Linda, de Sijac e enfin d’Aimet. Ven de passar un annada d’estudis a l’Institut Catolic de Tolosa que recampa las facultats de drech canonic, de filosofia, de letras e de teologia.
Los Pairs Bernard e Julien son religiós eissits de la congregacion dels "Fils de Marie Immaculée", basada en Vendée a Chavagnes-en-Paillers. An donc fait vòt de pauretat, de chastetat et d’obeïssança. Lors parcors fuguèron diferents.

Lo Pair Bernard fuguèt longtemps prèstre obrièr. Per causida, per se confrontar al monde del trabalh e compréner çò que s’i jogava vertadièrament. A trabalhat per lo compte d’artesans dins lo Peitau (frç. Poitou), a passat un brevet d’electrician d’equipament e a aprèp trabalhat a Orléans ont visquèt sièis ans en HLM au mitan de vingt-e-quatre nacionalitats. Una experiéncia fòrta qu’a plan aimada. A conegut tanben lo caumatge e l’interim, e una parentèsi en Africa ont a realisat son raive de mainatge, èstre pair blanc missionari, dins un seminari al Burkina Faso. Mas sa vertadièra vocacion èra bèl e bien d’èstre prèstre obrier. A son retorn, a tengut a tornar trabalhar e a constatat una degradacion notòria del monde del trabalh, çò que li a permés de melhor compréner l’ànsia de los que traversan quelas quitas espròvas. Ditz que quela vita obrièra a cambiat son apròchi de l’Evangèli e l’a vertadièrament aprochat de sa mission : s’engatjar complètament per anonciar e testimonhar Jesus Criste per la solidaritat.
Aquò’s a Albuga fai sièis ans qu’a descobert la vita d’una còla pastorala. Un contact que l’a beucòp enriquesir umanament. Vai alara rejónher son pair, vielh de 94 ans, que a besonh de son dròlle a sos costats. A 62 ans, lo Pair Bernard que lo parcors a conegut nombrosas rompaduras ligadas a de cambiaments d’afectacion confessa ne’n aver sufert mas aver totjorn tengut sa promessa d’obeissança e fin finala considèra qu’aquò èra aquí son camin sus tèrra, sa faiçon de viure, coma Jesus, au mitan dels òmes, dins un don de se entièr e sincèr.

Lo Pair Julien es totjorn estat curat de parròquia, dins Aube, Perigüers, Terrasson, Cublac e enfin a Albuga. Un curat qu’es tot, manca distant : « La nau de ma catedrala, aquò’s la rua » explica e, de vrai, fuguèt tojorn accessible, capable de botar cadun a l’aise e de participar amb plaser al « tresen temps » amb l’equipa de jogaires de Rugbí d’Albuga, plan pròpches de son curat. Aquel caractèr galòi e risent, ditz lo téner de sa mamà qu’èra risenta e que cantava tot lo temps. S’es escantida laidonc qu’aviá uèit ans, del "meschant mal" coma disián d’aquel temps : un cancèr. El e sas quatre sòrs s’i èran preparats e se soven aver dit a sa mair al darnièr moment : « Serai ton prèstre, mamà. » A tengut paraula e a dempuèi sachut mascar sa pèna per portar de bonaür a los que l’entoran. Doas de sas sòrs an fait la mesma causida : « Ai doas sòrs normalas e doas autras religiosas …» çò-ditz, amb un rison maliciós e en espiant la reaccion de son interlocutor. Gaujós e plasent, explica èstre al fons d’una natura contemplativa e se sent solatjat, a 72 ans, d’anar rejónher la maison de retirada dels frairs de sa congregacion per s’ocupar d’els, de segur, e quitament d’un centre espiritual de sòrs tot a costat, mas tanben per aver un pauc de temps per meditar.

Los parroquians de Sant-Martin-sus-Vesèra avián preparat una plan brava festa d’acuèlh e d’al reveire, al presbitari d’Albuga aquel dimenge ser ont fuguèron cantats cants lèugiers, représ en còr per los tres prèstres, breçats per tant de calor.

Sofia Cattoire

Copyright (c) Ferrassie-TV 2006 Fotòs | Somari