Veire los reportatges videò Fotòs de l'article Estampar l'article Acuelh Barratz aquela fenèstra Veire los reportatges videò Estampar l'article Acuelh

LO DARRIÈR PAÍSAN PREÏSTORIAN
Prèmi del Melhor Film per la Recèrca Creativa
al Festenal ICRONOS de Bordèu

Far sortir dels libres e publicacions per iniciats los episòdis granats de l'istòria de l'umanitat per los balhar a veire pendent mai d'un jorn sus grand ecran a gratís, tal fuguèt l'escomesa istorica del festenal ICRONOS de Bordèu, precursor sus aquel subjècte. A l'ocasion de sa 13na edicion titolada « Traças de Vita », lo Prèmi del Melhor Film per la Recèrca Creativa fuguèt daverat al film LO DARRIÈR PAÍSAN PREÏSTORIAN de Sofia Cattoire, virat autorn del personatge de Gilbèrt Pémendrant, dins sa bòrda que s'apela « La Fusta » e dins sa cròsa ondrada de Bernifal, situada l'una au dessús de l'autra en Dordonha, a Mairal.
Una formidabla reconeissença de la profession – valent a dire dels scientifics e dels cineastas – fòrt pertinenta per çò qu'es de son títol. Partatjar l'art de las cròsas, sa magia, sos secrets, gràcia al portrach d'un òme de la tèrra, Rei de La Fusta, Senhor de Bernifal, li acordar sas letras de noblesa per un apròchi tant respectuós coma sonhat, al fial de las sasons, al fial de las annadas, aquò's justament en matièra de film documentari la recèrca creativa que nos animèt.



LO SACRE DEL REI DE LA FUSTA, SENHOR DE BERNIFAL :
GILBÈRT PÉMENDRANT, LO DARRIÈR PAÍSAN PREÏSTORIAN.

Cresiái jusca alara que far de films aquò èra l'aventura umana la mai estrambordanta. Journalista de television pendent una prumièra partida de ma vita, daissavi puèi partir mos films sus los ecrans en totjorn balhar lo melhor de ieu, mas sens vertadièr retorn al fial del temps. Gràcia a Ferrassie TV, estructura d'informacion e de produccion nascuda d'un desir d'independéncia e de vertat, m'apercebi a qual punt aprèp aquel novèl apròchi al long cors – cinc annadas de rendètz-vos regulars a La Fusta e a Bernifal – quant es multiplicat laidonc lo plaser lòrs de las projeccions publicas d'aquel film documentari ont tot l'amor de la tèrra e dels òmes quand son braves e fièrs, se tròba exprimat. Car en efèct, e mai fuguèssi tot a fet conscienta de tots los dòls de la Tèrra, de tots los crimis presents o passats, de la necessitat de los denonciar per pus recomençar, cresi dur coma fèr que per testimoniar de çò que sèm, de çò que fuguèrem, cal tanben balhar la paraula als èstres sabrondants de lumièra que tot-parier an jamai drech a la dels projectors. Per çò que los escotar, s'impregnar de lor jòia de viure, de lor saviesa, aquò's far nàisser l'esper d'una vita melhora aicí e ara, ensemble. E perqué pas ?

UNA RECONEISSENÇA DE LA PROFESSION E DE LA POPULACION


Aquel messatge, l'avèm constatat tre l'avant prumièra al Pòl Internacional de la Preïstòria, passa a meravilha. Èra plan segur l'objectiu principal. Aprèp una sortida nacionala gràcia a la revista Sciences et Avenir, aprèp lo Festenal d'Amiens e la Mencion Especiala de la Jurada al Festenal Objectiu Preïstòria de Pech Merle, LO DARRIÈR PAÍSAN PREÏSTORIAN ven de daverar a Bordèu un prèmi particularament emblematic. D'en prumièr per çò que li es estat balhat per lo Festenal ICRONOS, precursor dins l'apròchi plurial de l'istòria de l'umanitat per lo seten art, e de mai per sa denominacion. Lo Prèmi del Melhor Film per la Recèrca Creativa corona idealament nòstre sicut. Tractar amb delicadesa, d'un biais rafinat e que vai au-delà dels lòcs comuns un subjècte aparentament simple – un brave paísan pintoresc proprietari d'una cròsa ondrada – en menar a soscar suausament sus de questions de fons : onte son nòstras traças de vita ? Coma nos ne'n impregnar ? A qui aparten lo patrimòni de l'umanitat ? Tal èra ben lo còr de nòstra recèrca. Li avèm balhat un biais poëtic, suau e pausat, per çò que ren nais de la butassada e de l'agressivitat.
Lo Gilbèrt Pemendrant amb un grand sorire e los uèlhs banhats, fàcia al public, es l'exemple viu qu'es possible d'aparar aquelas famosas traças tan reveladoiras de l'imaginari de las populacions del passat e de las partatjar. Sa cròsa demòra a plec intacta, aculhís los que fan l'esfòrç d'anar al còr del bòsc explorar, a sos costats, la sola cròsa preïstorica ondrada sens publicitat.

LO DARRIÈR PAÍSAN PREÏSTORIAN PRESENTAT
AL FESTENAL DEL FILM DOCUMENTARI ENGATJAT DINS ÒLT

En seguida del Festenal ICRONOS, lo film e son equipa tornava partir luènh de las grandas vilas. Direccion lo canton de Bretenoux dins Òlt, per participar al Festenal del Film Documentari Engatjat. Un festenal portat per tota una equipa prigondament sòudada. A la debuta, un etnològ del CNRS, Miquèl Boccara, especialista dels Mayas del Yucatan al Mexic, que publica sas òbras jos fòrma escricha e tanben jos fòrma de documentaris, en crear una colleccion de films que testimonhan sens artifici dels usatges de las populacions estudiadas. Dempuèi qualquas annadas, Miquèl Boccara s'interèssa al territòri d'Òlt e enregistra una tiera de retrachs de monde del país que l'engenh, los poders, son pas coneguts. « Personatges a l'encòp ordinaris e excepcionals coma zo sèm tots » çò-precisa. Odeta, copaire de fuòc que a rendut indolòrs tant de cremaduras e de zonàs, Joan-Loís, paísan que legís los paisatges e las cròsas ondradas a la maniera d'un endevinaire que auriá jamai rot lo ligam amb nòstre passat, Patric, fustier de l'endrech que a sagut establir de ponts e quitament bastir de zomes amb los estranhes « borruts », aquels baba-cools arribats al país dins las annadas 70 – coma son mostrats dins l'inoblidable film de Georges Lautner « Quelques messieurs trop tranquilles » virat justament dins aquel canton d'Òlt e que faguèt aquela annada la dobertura del festenal al cinemà de Bretenoux – aquels quitament que an sagut reinventar un rapòrt san a la natura, a la tèrra maira, per se'n noirir sens la tuar.

Aquels retrachs e plan d'autres compausan un jòc de « cartas de la memòria », editat per l'associacion « La parole a le geste », organizairitz d'aquel festenal. Pròches, fidèls, aquels films lo son tanben dins la maniera que son difusats. Dimenge 28 de octobre, una passejada documentària dins lo vilatge de Cornac permetèt al public de los veire projectats dins los salons mofles de diferents ostals de particulars, en preséncia dels « eròis » filmats, per fin que lo rencontre e la discutida se faguèssen. Entau, dins aquel bocin d'Òlt, un vertadièr malhum se tissa, se consolida e s'entraida pel biais de films vertadièrs e de la paraula balhada.
Nòstre paísan preïstorian de Perigòrd, Gilbèrt Pémendrant, fuguèt aculhit a braç oberts e a beucòp aimat aquel apròchi simple e frairenal d'aquels rurals que fan gaire la Una dels jornals.

LO DARRIÈR PAÍSAN PREÏSTORIAN
CONVIDAT A LAGULHAC DE CERCLE

Aquel ambient nos a rapelat fòrça lo que aviam tan presat al cafè associatiu de Lagulhac de Cercle, al nòrd de Perigüers, onte erem estats convidats per presentar nòstre film lo 12 d'octobre passat. Un cafè associatiu es un endrech gerit per de benevòls, dins lo cas present Auròra, Joan-Luc e Liliana, onte l'òm pòt partatjar de saber dins de talièrs e far viure l'expression culturala jos totas sas fòrmas a l'ocasion de seradas. La que comencèt per nosautres a 8 oras mièja s'acabèt sus las 2 oras del matin, dins un ambient armoniós e amaisat. Amb coma totjorn de testimoniatges tresvirants que venián del public. Daissi sus aquel sicut lo mot de la fin a Joan Lalanne, present dins la sala, que me mandèt aquel tan bèl messatge :

« Mercés per lo plan brave film que as realizat, tan pacientament, tan sensiblament, tan luminosament, amb la complicitat de Gilbèrt Pémendrant. Aquel moment passat amb vosautres tot lo long del film m'a beucòp pertocat. Ai simplement agut enveja de zo vos dire, de vos dire coma podiá èstre preciosa aquela brava leiçon de vita.

En vos acompanhant entau, en te segre, en manlevant ton agach sus totas las scènas que as filmadas, cresi que cadun podiá se sentir mai apasimat, mai viu. Reconciliat benlèu amb lo bonaür de viure. Sei segur que la màger part de las personas que an vist ton film son estadas esmogudas coma ieu e son tornadas partir amb un sentiment de richessa al dedins.

Èra una plan esmoventa escala entre las evocacions de la preïstòria, los images d'una vita rurala menaçada de disparéisser, la saviesa gaujosa del Gilbèrt. As sauput nos far aimar son biais de viure, sos bonaürs retrobats cada jorn malgrat sas dificultats.

As sauput nos arrestar qualques moments magics per agachar un autre biais de viure, nos as dit de nos arrestar per agachar çò que sabèm pus veire, suausament, la beutat de las causas.

Nos as arrestats dins nòstra correguda bufèca, nòstre condicionament a córrer, tot çò que nos empaicha de veire que sèm vius.

As sauput nos far tornar trobar un moment çò que sabiam pus sentir, l'atencion a l'autre, la calor umana, la complicitat.

Nos as fach partatjar pr'aquò çò qu'es a tu, e èrem consents.

Mercés per aquel brave rencontre.

Amistats. Joan. »

Mercés a tu Joan, aquò's coma se aviás agachat lo film del punt de vista del Gilbèrt, e entau sasit un retrach en prigond d'aquela que teniá la camerà. Sei flatada e assumi per çò que tot es fidèl a ma recèrca creativa, prigondament.

PROJECCIONS DEL FILM A VENIR

LO DARRIÈR PAÍSAN PREÏSTORIAN será projectat lo 23 de novembre que ven al Festenal Cinemà e Scienças « À NOUS DE VOIR » a Oullins, prèp de Lyon. En Perigòrd, una projeccion es d'ara endavant prevista per lo dissabte 15 de decembre a 8 oras mièja del ser a la sala de las fèstas d'Aubàs, rasís Montinhac. D'autras datas seràn lèu fixadas per de projeccions, totjorn en preséncia de Gilbèrt Pémendrant, als cinemàs de Sarlat, de Boisson de Cadonh e de Perigüers.
De segre.

Sofia Cattoire

Revirada en occitan : Joan-Claudi Dugros

Copyright (c) Ferrassie-TV 2 novembre 2012 Videòs | Fotòs | Somari