ENQUERA TANT DE CAUNAS A DESCOBRIR
EN PERIGÒRD UNA GEOLOGIA DE LAS MAI CELAIRAS

Se l’òm gaita la falha orizontala que travèrsa la Roque Saint-Christophe (Peyzac le Moustier) pincada au dessús de la Vesèra, òm visualisa grandor natura la transicion del Coniacian mejan vèrs lo Coniacian superior. Lo Coniacian s’inscriu dins lo Cretacèu : darrièr periòde de l’èra segondària, de -135 a - 65 milions d’annadas. La ròca, mai porosa a quela virada de l’Istòria, s’es en efièch cavada a l’agrat de las geladas e dels desgèls successius. Aquela incision qu’ofrís quantitat d’abrics naturals es estada determinanta per l’implantacion dels òmes del Paleolitic en Perigòrd Negre. Son accès totjorn possible 25000 ans mai tard a fait lo bonaür de preistorians mas an pogut veire nonmàs la partida immergida d’aquela incision ! L’essenciau es estat engolit al fial dels millenars per la degradacion dels penjals e la migracion dels sediments.

JOS LAS CAUS D’AUTRES SANCTUARIS

La Cauna de Las Caus es parier coma la tota darrièra man que nos auriá parat l’òme del Paleolitic avant que sas traças sián engolidas complètament. L’exsorgéncia de son abric Nòrd a permés a Las Caus de demorar ventilada : un darnièr apèl d’aire niflat per sos inventors dins las annadas 40. Demòra en sossòl, dins las vals afluentas de la Dordonha la mai prigonda, la Granda e la Pita Beuna, un malhum d’abitats e de sanctuaris que son pas enquera descobèrts.

La geologia es celaira, queraque per nos permetre enquera de pantaissar. Jos las torbas e las gresas, aquò’s nòstre imaginari qu’apara lo mielhs.

Sofia Cattoire

Mercejam Lionel Pénicaud e mai lo G3S (Grope Speleologic Scientific e Sportiu), per las fotografias d’aquel reportatge.