LAS SENS BÒRNA DEL DIABLE
RAID EXTRÈM A MIALET

Aquò’s al Bon Dieu qu’òm atribuís, coma cadun sap, lo deluvi. A Mialet, semblariá que siá lo Diable que aja causit de far s’ablacar de lavacis sul doç Perigòrd Verd la velha d’un 6 de junh de l’an de gràcia 2009 qu’anava far data. Resultat : per sa 8èma edicion, lo Raid Extrem « Las Sens Bòrna del Diable » anava devenir pus eroïc que jamai, per la mai granda jòia dels « raiders » venguts aquí per s’acarar a lors pròprias limitas, d’una part, e per se tanar amb Dòna Natura, tant afogada que fuguèsse, d’autra part. La nuèch fuguèt sens pausa per la còla dels organisators. L’auratge poderós, demoniac quitament, disèm-lo francament, e son cortègi de satanadas pluèjas faguèron montar lo nivèl de la Dròna de 70 cm en qualquas oras. L’importància de l’aigada foguèt mesurada tre 2 oras per Sèrgi Labadie, Eric Pezon, Grégory Mercier, Brunò Cheravola, basta, per tota l’equipa del servici dels esports del Conselh General de la Dordonha, abituada a organisar de las espròvas en plena natura, audaciosas, rai, mas totjorn securisadas. Al petit matin, donc, tot èra prèste per aviar lo plan B. Vengudas tròp dangierosas sus una Dròna saquetada per moments per de raspas, las davaladas en canoès fuguèron remplaçadas al pè levat per de corsas en « trail » o en VTT. Las 34 equipas del Diable acampadas tre 6 oras del matin son informadas d’aquels cambiaments al cors de la reünion del dejunar. L’ambient es laguiós, e en mèma temps los uèlhs beluguejan. Èran tots venguts per l’extrèm, anavan lo rencontrar.

LA NATURA, AQUÒ’S BON QUAND ES DUR !

Dins los « starting-blocks », los celèbres Fòls del Bacin venguts del ranvèrs d’Arcachon, dejà mai d’un còp venceires d’aquel raid endiablat. E puèi, un novèl vengut, transfuga del ciclisme que a fugit aprèp aver denonciat lo dopatge e s’èsser fach plen d’amics… Lo grand e coratjós Cristòl Basson, vengut aicí quèrre de l’espòrt vertadièr, sens trucatge. Vengut tanben per testar la solidaritat amb son coequipièr Pascal Boussague, correire de raid inveterat dejà mai d’un còp sacrat a Mialet. Tots dos anavan ne’n aver per lor compte. Tre los primièrs quilomètres en VTT, una maissanta casuda per Pascal e sa cavilha tusta de plen foet lo cambiador de pinhon. Tanlèu Cristòl pren las causas en man e lo buta tant coma pòt. Aquò’s atal que van anar jusca al cap, amb una brava dolor per l’un e un plan gròs còr per l’autre. Plan segur, lo pus terrible demòra de venir. La traversada de l’estanh de Saud en nadant en tirar los dos VTT embarcats sus un flotador, de quilomètres a córrer sens fin o pedalar dins la fanga plan pegosa, una tèrra "amorosa" coma se ditz chas nos en Perigòrd, la volada per dessús los torrents del Saut del Chalard, un  « remake » faiçon Perigòrd Verd de las Cataractas de Niagara, que cal passar sus un cable, tiroliana inversada, a la sola fòrça dels braces. Una scèna en decòr natural digne d'un grand film d’accion. Un còp arribats a Sent-Perdol-la-Ribièra, aquò’s l’ascension d’un fialat tan grand que nòtres eròis semblan s’i acrancar coma de modèstas aranhas. Es tendut entre lo pont de camin de fèr e lo que encamba lo riu, dietz mètres mai naut. Vist d’en naut, òm mesura a qual punt los correires de raid pujan a pic. Pas question de racar o de gaitar en darrièr, en bas.
« Vau lor jogar un torn, vau me laissar tombar en arrièr ! » nos ditz maliciosament l’un dels dos, en tot cavalgar lo parapet coma una flor. Vaquí nòstres correires de raid dins lo fuèc de l’accion. Aquò’s dur e aquò’s bon. E ne’n tòrnan demandar. A Bainac, prèp del castèl, una autra suspresa los espèra. Un lac a traversar sus un fialat entrecopat amb de canoès. Las calçaduras de VTT de Cristòl son presas a la trapèla. Jamai aurà tant galerat. Acaba per las enlevar e nos balha l’espectacle d’una tièra d’inversemblables « rotlats bolats », que regisclan belcòp sens per aquò lo far avançar.
« Espèri al mens que l’espectacle val la pena ! » nos lança, en veire la camerà bracada sus sos esfòrces desesperats. Pascal per çò qu’es d’el es forçat de nadar al bòrd del fialat, sa dolor li defendent d’ara enavant tota cabiròla.

UNA AMISTAT DE TOTS LOS DIABLES

Aprèp mai de set oras d’esfòrces vius, Cristòl e Pascal passan la linha de l’arribada. Enfangats, tremps, arreduts, encantats, a la cima. Se son sostenguts, an testat lor fòrça e lor amistat. Una docha… fresca e los tòrnam trobar en plena fòrma, coma embelinats. La nafra de Pascal, una brava copadura, es sonhada per la doça infirmièra. Cristòl nos ditz son bonaür d’aver retrobat l’eime de l’espòrt, lo vertadièr, lo sens concession, en luchant amb los elements naturals. Lo grand tust per el, sos uèlhs beluguejan. Gaita amb una afeccion sincèra son coequipièr que li lança en retorn un sorire de la mèma mena. Aquels dos se son trobats, sabon poder comptar l’un sus l’autre d’ara endavant. Un diable de reconfòrt aprèp tant d’esfòrces, lo gost de la vertat.

Sofia Cattoire